Sevginin Sahibine Tapınmak

Tapınmacı olmak sevginin asıl sahibine aşık olmak ve O’nun size olan sevgisini kabul edebilmektir. O size hayrandır. Tanrı sözlerini size bir sevgi mektubu olarak vermiştir. Bu mektup, bu hayatta ve sonrasında ihtiyacınız olan her şeyi kapsar. Tanrının Sözü bizim sevgide temellenmemiz ve Mesih’in sevgisinin ne denli geniş ve uzun, yüksek ve derin olduğunu anlamamız ve “bilgiyi çok aşan” bu sevgiyi kavramamız için bizi teşvik eder. (Efesliler 3:19) Tanrının sevgisi içimizde çalışarak bizi Tanrının doluluğuyla doldurur. Mesih’in sevgisini bir anlayabilsek kalplerimiz bizi çok seven bu kişiye karşı aşırı bir tapınma duygusuyla dolar.

Hayattaki en büyük zorluklardan biri de canımız ve aklımızın Tanrının sevgisini basitçe kabul etmesi yani bu sevgiyi bir armağan olarak kabul etmesidir. Bu hayatınızdaki en büyük gerçektir. Küçüklüğümüzdeki “İsa beni seviyor” şarkısını dünyadaki herkese bir söyleyebilsek ve herkes bu basit şarkının sözlerine bir inanabilse! Hatta küçük çocukların bile söyleyebileceği bu şarkı insanları özgür kılmaya yeter: “Evet İsa beni sever; Evet İsa beni sever; Evet İsa beni sever; Kitap böyle der”

“Çünkü Tanrı dünyayı o kadar çok sevdi ki, biricik oğlunu verdi.” (Yuh. 3:16)

Birçok insan Tanrının sevgisini kazanabilmek için Tanrı için çalışarak çabalar. Tapınmayı da zor bulurlar çünkü Tanrının ilgisini hak etmediklerini düşünürler. Farkında olmadan Tanrıyı tanımadıkları için kendilerini Tanrıyı hoşnut etmek, O’nuın lütfunu ve iyiliğini kazanmak için paralarlar. Sizin yapabileceğiniz extra hiçbir şey O’nun sizi daha fazla sevmesini sağlayamaz.

O kendi önünde sevgide kutsal ve kusursuz olmamız için dünyanın kuruluşundan önce bizi Mesih’te seçti. Kendi isteği ve iyi amacı uyarınca İsa Mesih aracılığıyla kendisine oğullar olalım diye bizi önceden belirledi. Öyle ki sevgili Oğlu’nda bize bağışladığı yüce lütfu övülsün. Tam bir bilgelik ve anlayışla üzerimize yağdırdığı lütfunun zenginliği sayesinde Mesih’in kanı aracılığıyla Mesih’te kurtuluşa, suçlarımızın bağışlanmasına kavuştuk. (Efesliler 1:4-8)

Sevgili kardeşlerim, birbirimizi sevelim. Çünkü sevgi Tanrı’dandır. Seven herkes Tanrı’dan doğmuştur ve Tanrı’yı tanır. Sevmeyen kişi Tanrı’yı tanımaz. Çünkü Tanrı sevgidir.Tanrı biricik Oğlu aracılığıyla yaşayalım diye O’nu dünyaya gönderdi böylece bizi sevdiğini gösterdi. Tanrı’yı biz sevmiş değildik ama O bizi sevdi ve Oğlu’nu günahlarımızı bağışlatan kurban olarak dünyaya gönderdi. İşte sevgi budur. Sevgili kardeşlerim Tanrı bizi bu kadar çok sevdiğine göre biz de birbirimizi sevmeye borçluyuz. Hiçkimse hiçbir zaman Tanrı’yı görmüş değildir. Ama birbirimizi seversek, Tanrı içimizde yaşar ve sevgisi içimizde yetkinleşmiş olur.Tanrı’da yaşadığımızı ve O’nun bizde yaşadığını bize kendi Ruhu’ndan vermiş olmasından anlıyoruz. (1. Yuh. 4:7-13)

Tanrı’nın kim olduğunu kişisel olarak tecrübe ederek öğrenmedikçe asla kim olduğunuzu bilemezsiniz. O’nun size olan sevgisinin derinliğini bilmedikçe sevildiğinizi de bilemezsiniz. Sevildiğinizi bilmedikçe de ikinci buyruk olan başkalarını kendin gibi sev buyruğunu yerine getiremezsiniz. Kutsal Kitap devamlı birbirimizi sevmemiz konusunda bizi teşvik eder. Gerçek tapınmacılar Tanrıyı aşırı sever ve başkalarını da Tanrı’nın aşırı sevgisiyle severler.